دوربین تله ای حیات وحش چگونه کارمی کند؟

 دوربین تله ای حیات وحش چگونه کارمی کند؟

دوربین های تله ای یا دوربین حیات وحش برای نظارت بر موقعیت خاصی در محدوده دید خود استفاده می شوند. از آنجایی که آنها معمولاً با باتری های AA کار می کنند و از کارت های حافظه با فضای ذخیره سازی محدود استفاده می کنند، نمی توانند به طور مداوم ضبط کنند. اگر چنین می کردند، باتری ها ظرف چند ساعت تمام می شدند.

دوربین های تله ای یا دوربین حیات وحش در حالت آماده باش قرار دارند، اما سنسور حرکت به طور مداوم به دنبال حرکت است. از یک پنل خورشیدی می توان برای شارژ مجدد باتری ها استفاده کرد. هنگامی که حیوانی از مسیر دوربین عبور می کند، دوربین و فلش مادون قرمز (در صورت تاریکی) فعال می شوند.

به همین دلیل است که پس از فعال شدن توسط کاربر، دوربین شکار به حالت آماده باش تغییر می کند، جایی که فقط حسگر حرکت PIR کار می کند و از مقدار ناچیزی انرژی استفاده می کند. هنگامی که سنسور تغییری در تصویر حرارتی در میدان دید خود تشخیص دهد (مثلاً یک حیوان ظاهر می شود)، دوربین روشن می شود، عکس یا فیلم می گیرد و سپس به حالت آماده باش باز می گردد.

نحوه عملکرد حسگر حرکت PIR دوربین تله ای یا حیات وحش

به عبارت ساده، می توان گفت که دوربین های تله ای به گرما در حال حرکت حساس هستند. هنگامی که چیزی زنده از مقابل آن حرکت می کند، فعال می شود. برای جلوگیری از هشدارهای نادرست و عکس های خالی، بهتر است بدانید که حسگر حرکت PIR چگونه در یک دوربین تله ای کار می کند.

کلمه اختصاری PIR از passive infrared sensor (حسگر مادون قرمز غیرفعال) می آید و نشان دهنده حسگر غیرفعالی است که به امواج فروسرخ حساس است. تابش مادون قرمز طول موج بلندتری نسبت به نور مرئی دارد، بنابراین توسط چشم انسان قابل تشخیص نیست. ما معمولاً آن را به عنوان گرما در زندگی روزمره درک می کنیم.

اشیاء گرم تابش مادون قرمز منتشر می کنند، در طبیعت این تابش اغلب از بدن حیوانات یا انسان ها ساطع می شود. با این حال، این تابش همچنین می تواند از شاخه های گرم شده توسط خورشید یا هوای گرم نیز منتشر شود.

از آنجایی که دوربین تله ای ثابت است و به طور مثال به طور محکم روی یک درخت نصب شده است، سنسور PIR تنها نیاز به ارزیابی تغییرات در شدت امواج مادون قرمز ورودی در قسمت های مختلف صحنه مورد نظر دارد. به عنوان مثال، اگر حیوانی جلوی دوربین تله ای راه برود و پشت آن درختانی با دمای هوا وجود داشته باشند، سنسور PIR تغییر دما بین محیط و دمای حیوان و سپس برگشت به دمای محیط را ثبت می کند. سنسور میزان تغییر را ارزیابی می کند، و اگر از مقدار خاصی (حد آستانه حساسیت) فراتر رود، دوربین تله ای از حالت استند بای  به حالت ضبط فعال تغییر حالت می دهد.

دوربین تله ای تفاوت دماهای ثبت شده در قسمت های مختلف منطقه تحت نظر را به عنوان هشدار ارزیابی می کند و شروع به گرفتن عکس یا ضبط ویدیو می کند.

برای اینکه تابش مادون قرمز محیط بر روی سنسور PIR متمرکز شود، سیستمی از لنزهای فرنل در پوشش جلوی سنسور قرار دارد. تعداد و نحوه چیدمان این لنزها بر زاویه تشخیص دوربین تله ای تأثیر می گذارد.

در ثبت حیوانات با اندازه های مختلف دوربین تله ای حیات وحش چگونه کارمی کند؟

حسگر PIR نمی تواند اندازه حیوان را تشخیص دهد – این سنسور فقط نقشه های حرارتی را “می بیند”. این بدان معناست که یک موش یا سنجاب در نزدیکی دوربین تله ای می تواند آن را فعال کند، درست مانند یک گوزن بزرگ که بسیار دورتر است. مهم این است که چه مقدار گرما به سنسور رسیده است. اگر حیوانات خیلی دور باشند، دوربین تله ای نمی تواند آنها را از نظر حرارتی از محیط تشخیص دهد و بنابراین فعال نمی شود.

حداکثر برد حسگر حرکت دوربین تله ای

با توجه به اصل عملکرد سنسور PIR، حداکثر بردی که یک دوربین تله ای می تواند حرکت را در آن تشخیص دهد به دو عامل اصلی بستگی دارد:

• اندازه حیوان یا فرد (مساحت ساطع کننده تابش مادون قرمز)
• تفاوت دما با محیط اطراف

اگر حیوان بزرگ باشد و محیط سرد باشد، دوربین تله ای حتی در فاصله 100 تا 130 فوتی (30 تا 40 متری) ممکن است فعال شود. نمونه‌ای از چنین وضعیتی، گوزن گرم در یک صبح خنک پاییزی است. اگر حیوان کوچکتر باشد و محیط تقریبا هم دما باشد، ممکن است دوربین تله ای دیر یا اصلاً فعال نشود. چنین شرایطی عمدتاً در روزهای گرم تابستان رخ می دهد، زمانی که دمای هوا و محیط تقریباً با دمای سطح حیوانات یکسان است.

دوربین تله ای حیات وحش چگونه کارمی کند؟ ادامه

برای اینکه بتوان با توجه به فصل و اندازه حیواناتی که می خواهیم با دوربین تله ای شکار کنیم،  باید تنظیماتی  دقیق انجام دهیم.

اکثر دوربین های تله ای به ما امکان می دهند حساسیت سنسور PIR را تنظیم کنیم – معمولاً در 2 یا 3 سطح. به طور کلی، هرچه حساسیت PIR پایین تر باشد، فاصله ای که دوربین تله ای همان حیوان را ثبت می کند، کوتاه تر است. همانطور که در بخش های قبلی توضیح دادیم، این مورد همچنین به دمای محیط و سایر شرایط بستگی دارد.

به عبارت بسیار ساده، اگر انتظار حیوانات بزرگ (گوزن، گراز وحشی) را در مقابل دوربین تله ای دارید، می توانید حساسیت کم سنسور PIR را تنظیم کنید – حیوانات بزرگ همچنان دوربین تله ای را فعال می کنند و حداقل یک کارت مموری  پر از عکس موش یا پرنده نخواهید داشت!

برای حیوانات با اندازه متوسط (میش، روباه) حساسیت متوسط سنسور حرکت را تنظیم کنید و اگر می خواهید حیوانات کوچک (پرندگان کوچک، جوجه تیغی، سنجاب) را مشاهده کنید، بالاترین حساسیت PIR را در منو تنظیم کنید.

برای شروع، تنظیم دوربین تله ای روی حساسیت متوسط مناسب است – این یک مقدار جهانی برای حیوانات بزرگتر و کوچکتر است. در این مورد، دوربین تله ای حیواناتی را از اندازه یک گربه تا یک گوزن ثبت میکند.

اگر ضبط های زیادی از جوندگان کوچک دارید، می توانید در نهایت حساسیت را کاهش دهید.

نور خورشید، باد و شاخه ها: شایع ترین علل هشدارهای نادرست

از اصل عملکرد سنسورهای PIR که در دوربین های تله ای یافت می شوند، چنین برمی آید که موقعیت هایی وجود دارد که می تواند آنها را “فریب دهد” – دوربین تله ای دنیا را همانطور که انسان می بیند نمی بیند، بنابراین نمی تواند تشخیص دهد که آیا یک حیوان در حال حرکت است که گرمتر از محیط اطراف است، یا فقط یک برگ توسط خورشید روشن و گرم شده است، که به طور مساوی گرمتر از محیط اطراف است.

 اینها صحنه هایی هستند  معمولی که باعث هشدارهای نادرست زیادی می شود و در نتیجه یک کارت مموری  پر از عکس بدون حیوانات می شود.

بسیار پیش آمده است که با افرادی برخورد کرده ایم که از معیوب بودن دوربین تله ای خود شکایت دارند زیرا هر روز صدها عکس می گیرد، اما هیچ حیوانی در آنها دیده نمی شود. با تجزیه و تحلیل تصاویر با آنها یا بازدید از محل قرارگیری دوربین تله ای، معمولاً این مشکلات را پیدا می کنیم که علل ایجاد چنین موقعیت هایی را میتوان به شرح زیر دسته بندی کرد:

• گیاهان (علف، برگ، شاخه) نسبتاً نزدیک به دوربین تله ای (در فاصله 10 متری) که در هوای آفتابی و باد گرم  حرکت می کنند.
• دوربین تله ای این را به عنوان حرکت تفسیر می کند و باعث می شود به طور مداوم فعال شود.
• وجود یک سطح نسبتاً بزرگ در مقابل دوربین (صخره، شیب تند) که به سمت جنوب قرار گرفته و بنابراین بیشتر توسط خورشید گرم می شود.
• جسم گرم و هوای گرمی که از آن بالا می رود نیز تابش مادون قرمز منتشر می کند که سنسور حرکت به آن حساس است. هنگامی که نسیم ملایمی هوای گرم را حرکت می دهد، دوربین تله ای ممکن است این را به عنوان حرکت تفسیر کند و فعال شود.
• تابش مستقیم خورشید به دوربین تله ای – خورشید، البته، منبع قابل توجهی از گرما (تابش مادون قرمز) است. اگر دوربین تله ای به گونه ای تنظیم شود که در هر ساعتی از روز رو به خورشید باشد، پرتوهای نوری که از بین شاخه ها، علفزار یا ابرها عبور می کنند می توانند باعث شوند دوربین به طور خودکار فعال شود.

• بهترین اقدام این است که دوربین تله ای را به گونه ای راه اندازی کنید که شاخه یا علفی جلوی آن نباشد که در باد حرکت کند.

  اگر گزینه دیگری ندارید و باید دوربین را در جایی قرار دهید که ممکن است هشدارهای نادرست رخ دهد، توصیه می کنیم حساسیت سنسور حرکت PIR را کاهش دهید.

  آیا همه دوربین های تله ای به هشدارهای نادرست به یک شکل پاسخ می دهند؟

  اگرچه از فناوری مشابهی در تمام دوربین های تله ای برای تشخیص حرکت استفاده می شود، در عمل می توانیم تفاوت های قابل توجهی بین مدل های مختلف مشاهده کنیم – برخی از دوربین های تله ای تمایل دارند تقریباً در هر شرایطی هشدارهای نادرست را فعال کنند، در حالی که برخی دیگر حتی در شرایط بسیار چالش برانگیز با حداقل عکس ها و فیلم هایی که هیچ حرکتی ثبت نشده روبرو می شوند.

  دوربین های تله ای ممکن است حرکات سریع را از دست بدهند

  برای درک بهتر نحوه عملکرد دوربین تله ای، نکته دیگری وجود دارد که باید به آن توجه کرد. از آنجایی که دوربین تله ای به طور مداوم در حالت صرفه جویی در مصرف باطری است، تنها پس از تشخیص حرکت به طور کامل از خواب بیدار می شود. این می تواند منجر به بیدار شدن بسیار کند دوربین شود و تا زمانی که شروع به ضبط کند، ممکن است حیوان از قاب خارج شده باشد. این امر به ویژه برای حیوانات با سرعت بالا و دوربین های تله ای کندتر صادق است. ما با دوربین های تله ای برخورد کرده ایم که بیش از 1.5 ثانیه طول می کشد تا فعال شوند. برعکس، ما مدل هایی را با سرعت ماشه رکورددار 0.12 ثانیه آزمایش کرده ایم.

       اگر فقط به یک دوربین تله ای کند دسترسی دارید، بهتر است آن را در مکانی قرار دهید که انتظار دارید حیوان بیشتر در آنجا بماند .

       منبع غذا، آب یا محل استراحت. اگر حیوان چند دقیقه را جلوی دوربین تله ای بگذراند، واقعاً مهم نیست که زمان ماشه دوربین بلندتر یا کوتاهتر باشد.           برعکس، اگر حدس میزنید که حیوان سریعی در منطقه وجود دارد باید از دوربین ها و سنسور هاس فعال شونده سریع استفاده کنید .

        به لطف زمان فعال شدن کوتاه سنسور های جدید ، هیچ  حرکت سریعی جلوی دوربین تله ای از دست نخواهند رفت.

     سنسور حرکت

        با سنسور حرکت دوربین تله ای، توجه به چند نکته ضروری است – سنسور حرکت دارای برد و زاویه تشخیص خاصی است.

       این واقعیت که چیزی در عکس نهایی قابل مشاهده است، لزوماً به این معنی نیست که دوربین تله ای قادر به تشخیص حرکت در آن نقطه باشد. این         به دلیل این واقعیت است که سنسور PIR بر اساس یک اصل تکنولوژیکی متفاوت از دوربین کار می کند و برد خاصی دارد.

        بنابراین، اگر حیوان برای سنسور حرکت خیلی دور باشد، دوربین تله ای چیزی را ضبط نمی کند. اگر سپس ردپای تازه ای را در نقطه ای پیدا کنید که             در عکس ها قابل مشاهده است، اما خارج از محدوده سنسور حرکت کرده باشد، ممکن است احساس کنید که دوربین تله ای شما کار نمی کند. با           این حال، به هرحال باید با محدویت های اینچنینی کاربر دوربین آشنا شود.

     زاویه دید سنسور PIR

حسگر حرکت PIR ممکن است (و معمولا هم چنین است) زاویه تشخیصی وسیع تری نسبت به میدان دید دوربین داشته باشد. این کار در درجه اول به این دلیل است که به دوربین تله ای زمان کافی برای فعال شدن بدهد.

اگر دوربین تله ای زاویه تشخیصی بسیار وسیع تری نسبت به میدان دید لنز داشته باشد، ممکن است حیوان از کنار دوربین عبور کند، ضبط شروع شود اما حیوان در عکس نباشد. ما این را در حین بررسی به عنوان هشدار نادرست ارزیابی می کنیم. این امر بیشتر در دوربین های تله ای با سنسورهای حرکتی جانبی اضافی رایج است. با این حال، این موارد را می توان در منوی دوربین خاموش کرد.

بنابراین، در موارد خاص، ممکن است دوربین تله ای فعال شود، اما در عکس چیزی وجود نداشته باشد – حیوان واقعاً وارد زاویه تشخیص سنسور PIR شده است، اما سپس متوقف شده یا برگشته است، و بنابراین وارد میدان دید دوربین نشده است. این موقعیت ها به احتمال زیاد در مدل های دوربین تله ای که دارای سنسورهای حرکتی اضافی هستند رخ می دهد. این باعث افزایش احتمال تشخیص زودهنگام حیوانات ورودی می شود، اما همچنین منجر به عکس های خالی و هشدارهای نادرست می شود.

پس حتی هوشمندی در تفسیر تصویر های گرفته شده توسط کاربر هم مهم میشود . و کاربر کاملا باید با نحوه عملکرد دوربین آشنا شود.

نحوه عملکرد نورپردازی شبانه دوربین تله ای

هنگامی که سنسور حرکت فعال می شود، دوربین تله ای با استفاده از خود دوربین یا لوکس متر  تشخیص می دهد که روز است یا شب.

اگر در طول روز فعال شود، بلافاصله شروع به گرفتن عکس یا ضبط فیلم می کند. اگر دوربین تله ای در شب فعال شود، همچنین نورپردازی شبانه را برای روشن کردن صحنه مقابل خود روشن می کند.

انواع نورپردازی شب در دوربین های تله ای

هنگامی که سنسور حرکت تشخیص داده می شود که شب است، دوربین تله ای از نورپردازی شب برای روشن کردن صحنه استفاده می کند. سه نوع نورپردازی شبانه وجود دارد که در دوربین های تله ای می توانید پیدا کنید. هر کدام از این موارد مزایا و معایب خاص خود را دارند. بسته به فناوری به کار رفته، موارد زیر را از هم تفکیک می کنیم:

• نورپردازی مادون قرمز قابل مشاهده (درخشش قرمز)

نورپردازی مادون قرمز قابل مشاهده با طول موج 850 نانومتر که به آن درخشش قرمز هم گفته میشود.

این نور هم طیف قابل مشاهده و هم طیف نامرئی را منتشر می کند که در نتیجه صحنه روشن تری را به همراه دارد. عیب این است که دوربین تله ای نور قرمز قابل مشاهده برای چشم انسان ساطع می کند (رنگ قرمز دارای طول موج 630-780 نانومتر است و در انتهای طیف قابل مشاهده به طول موج نور 850 نانومتر نزدیکتر است). انسان ها می توانند نورپردازی شب را ببینند (که ممکن است منجر به کشف مکان دوربین تله ای و سرقت یا آسیب بعدی آن شود)، و حیوانات نیز می توانند آن را ببینند (که ممکن است باعث فرار حیوان شود).

به دلیل معایب ذکر شده، ما در عمل از نور مادون قرمز قابل مشاهده اجتناب می کنیم و ترجیح می دهیم از دوربین های تله ای با نورپردازی نامرئی استفاده کنیم.

نورپردازی شب قابل مشاهده بیشتر در دوربین های تله ای ارزان قیمت و دوربین های تله ای کوچک یافت می شود. این یک مصالحه ای است که توسط تولیدکنندگان برای کاهش هزینه های تولید انجام می شود.

• نورپردازی مادون قرمز نامرئی (بدون درخشش)

نورپردازی مادون قرمز نامرئی (بدون درخشش) با طول موج 940 نانومتر طیف وسیعی را ساطع می کند که از نظر چشم انسان عملاً نامرئی است. بنابراین، در شب چراغ دوربین تله ای را نمی بینید (یا فقط در صورت بسیار نزدیک بودن، به طور بسیار ضعیفی سوسو می زند). حیوانات نیز آن را نمی بینند، به این معنی که آنها رفتار طبیعی خواهند داشت.